Όταν χάνονται δύο ψυχές τόσο άδικα...
Ο θάνατος δύο ανθρώπων, και ιδιαίτερα νέων, δεν προσφέρεται ούτε για ευρεία κατανάλωση, ούτε για εμπορευματοποίηση, ωστόσο, δεν είναι εύκολο σε όσους ασχολούνται με την ενημέρωση να αρκεστούν σε μια απλή αναφορά του γεγονότος...
Αυτός είναι ο λόγος που επανερχόμαστε στο τραγικό περιστατικό που συνέβη τα ξημερώματα της Δευτέρας (30/9) στον Διαβατό Ημαθίας, όπου δύο νεαρά αδέρφια, ο Γιάννης Τσαμουρίδης 24 ετών και η αδερφή του Αντωνία 20 ετών, βρήκαν τραγικό θάνατο, όταν η μηχανή που οδηγούσε ο Γιάννης εξετράπη της πορείας της και προσέκρουσε σε τοίχο, με αποτέλεσμα να βρουν ακαριαίο θάνατο.
Ένα τραγικό γεγονός, που τα λόγια να είναι ικανά να περιγράψουν τις πραγματικές διαστάσεις του πως αισθάνονται οι οικείοι των δύο παιδιών.
Έχουμε πολλές ευχηθεί, σε ανάλογα περιστατικά, να μην ξανακούσουμε τέτοια είδηση, αλλά...
Ας έχουν "καλό παράδεισο" τα παιδιά και (θα επιμείνουμε να το ευχόμαστε) μακάρι να είναι τα τελευταία παιδιά που χάνονται τόσο άδικα.
Δυστυχώς με τις ευχές, κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε ποτέ. Δεν ξέρω σε τί κατάσταση ήταν τα παιδιά, ούτε θέλω να προσβάλω τη μνήμη τους. Σχεδόν πάντοτε όμως τα θανατηφόρα ατυχήματα τις πρωινές ώρες, είναι αποτέλεσμα κατανάλωσης μικρής ή μεγάλης ποσότητας αλκοόλ. Αυτή η μάστιγα που χτυπάει τη νεολαία, συνεχίζει με αυξανόμενο ρυθμό να θερίζει τους νέους , κυρίως, του τόπου μας. Κανείς δεν θέλει να ασχοληθεί με το πρόβλημα. Το μόνο που ενδιαφέρει τα μαγαζιά είναι η κατανάλωση, για να μην συζητήσουμε για τις μπόμπες, και δεν νοιάζονται πώς και αν ένας νέος που έχει πιεί θα επιστρέψει στο σπίτι του. Κάποτε πρέπει να παρθούν αυστηρά μέτρα. Αλλοιώς το μόνο που θα κάνουμε είναι να δίνουμε ευχές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ταξίδι στα παιδιά...